Αυτό που αισθάνεται κανείς αυτές τις ώρες είναι ότι τον χρειαζόμαστε τον Τζίμη Πανούση. Θα τον χρειάζονται και οι επόμενες γενιές για πάρα πολλές δεκαετίες. Ίσως και πολύ περισσότερο. Ένας σατυρικός αλλά βαθύς αναλυτής της Ελληνικής κοινωνίας. Ένας Έλληνας που είδε και κατάλαβε όσα δεν κατάλαβαν οι περισσότεροι από τους άλλους Έλληνες. Που έδωσε εποικοδομητική διέξοδο στην οργή του για τον νεολέλληνα και τον συντηρητισμό μεγάλου τμήματος των Ελλήνων, μέσα απο την σάτυρα και το χιούμορ. Θα λείψει αφάνταστα σε όσους τον κατάλαβαν και εκτίμησαν τη δουλειά του Ο Τζιμάκος ήταν είναι και θα είναι διαχρονικός. Όπως ο Αριστοφάνης. Μεγάλος κοινωνικός αναλυτής ΑΛΛΑ και πάρα πολύ καλός συνθέτης και στιχουργός. Έβγαζε δημιουργικά και θετικά την αγανάκτηση του μέσα από τα τα τραγούδια του, την ανατρεπτική σάτυρα του και την ασυμβίβαστη γλώσσα του.

Ξεχυθήκαν στο Σύνταγμα

από Δούρειο Ίππο

με καπνούς και με λέιζερ

και μας πιάσαν στον ύπνο