Ο Bloody Hawk, γεννημένος ως Νίκος Κίτσος κατάγεται από την Ξάνθη και όπως ο ίδιος γράφει στο τελευταίο κομμάτι του νέου του άλμπουμ «1 Ευρώ»​ που κυκλοφόρησε στις 11 Σεπτεμβρίου 2019, ημέρα που ανοίγουν τα σχολεία, ραπάρει από τότε που είχε «ένα όνειρο κάπου στα 17, τότε που 'χα ψυχή πληγωμένη και είπα να ακούς την φωνή που έχεις μέσα σου μα κάποιοι θέλουν να μένει πνιγμένη». Ανεβάζει βίντεο με τα κομμάτια που γράφει στο YouTube (από) το 2013 κάτω από το προσωνύμιο Φθείρομαι και κυκλοφορεί το πρώτο του άλμπουμ Κομπλεξικό ως Bloody Hawk το 2017. Όπως συνέβη και με τους περισσότερους ράπερ της γενιάς του, το άλμπουμ δεν έτυχε προσοχής από τα mainstream media και διαδόθηκε όπως περίπου οτιδήποτε είναι προορισμένο να γίνει επιτυχία, στόμα με στόμα, λινκ με λινκ, από τσατ σε τσατ και από κινητά συνδεδεμένα με ηχειάκια στις πλατείες ανά την Ελλάδα να ακούγεται τέρμα.

 Το κομμάτι που ξεχώρισε αμέσως από το «1 Ευρώ» είναι το «Εικοσάλεπτο», το οποίο αυτή τη στιγμή είναι No1 στις τάσεις στο YouTube, καθώς από την πρώτη θέση το έριξε το Desole του Sin Boy που κυκλοφόρησε 3 μέρες πριν. Ώρες μετά την κυκλοφορία του γράφονταν διθύραμβοι σε όλο το διαδίκτυο. Το «Εικοσάλεπτο» έκανε συντάκτες δεκαετίες μεγαλύτερους από τον Bloody Hawk να δακρύσουν, να ανατριχιάσουν, να προβληματιστούν. Δύο μέρες μετά να τον αμφισβητήσουν καθώς στα σχόλια στο YouTube κάτω από το κομμάτι πολλοί επισημαίνουν ότι είναι αντιγραφή του How much a dollar cost του Kendrick Lamar από το άλμπουμ To Pimp a Butterfly, καλύτερο δίσκο του 2015 σύμφωνα με τα πιο έγκριτα μουσικά μέσα των Η.Π.Α. Εν τέλει να τον αποδεχτούν, καθώς ο πιτσιρικάς από τη Ξάνθη, ακόμα κι αν έχει επηρεαστεί από τον μέγιστο Lamar, «φτύνει» τη δική του αλήθεια.  

Οι διαφορές με το κομμάτι του Lamar είναι περίπου όσες και οι ομοιότητες, σε καμία περίπτωση ωστόσο δεν μπορεί να μιλήσει κάποιος για αντιγραφή. Ο Bloody Hawk διηγείται με τη συνοδεία πιάνο (πριν σκάσει ένα ωραιότατο beat) τη συνάντησή του με έναν ρακένδυτο ηλικιωμένο στα ΚΤΕΛ της Ξάνθης, ο οποίος χρειάζεται ένα ευρώ για να επιστρέψει στο χωριό του. Στα σπαραχτικά 5 και κάτι λεπτά που κρατάει το κομμάτι ο ράπερ δεν μιλά μόνο βιωματικά, ουσιαστικά περιγράφει την κάθε σου μέρα. Αν ακούσει κανείς προσεκτικά στίχο προς στίχο θα αναγνωρίσει κάπου τον εαυτό του. Εκείνη τη φορά που ο ζητιάνος «δεν έπεισε», που το πρεζάκι μπορεί να ήθελε να σε «φερμάρει», εκείνη τη μέρα που σκέφτηκες για ακόμα μία φορά ότι αν δώσεις από 1 ευρώ σε κάθε επαίτη που θα συναντήσεις στο μετρό ή τον ηλεκτρικό στη διαδρομή από το σπίτι στη δουλειά, θα καταλήξεις να σου φύγει κανένα 5ευρω, για το οποίο εσύ έχεις παλέψει, έχεις ιδρώσει, έχεις ξενυχτήσει, έχεις υποστεί προσβολές από τ’ αφεντικά, έχεις ακούσει τα καριόλια της γυναίκας σου, έχεις πει ένα θυμωμένο «Όχι» στο παιδί σου που ζητούσε ακόμα ένα παιχνίδι και από πάνω πληρώνεις και 30 ευρώ τη μηνιαία κάρτα για να πας σε αυτή την κωλοδουλειά που σιχαίνεσαι.