Με το ντέρμπι ΠΑΟΚ - Ολυμπιακός “έπεσε” η αυλαία της - άκρως θεαματικής - 11ης αγωνιστικής της πρώτης κατηγορίας του ελληνικού πρωταθλήματος (σημειώθηκαν 26 γκολ σε 7 αγώνες), λίγο πριν τη διακοπή για χάρη των εθνικών ομάδων και του Nations League και βρίσκει το Big-5 σε απόσταση δύο βαθμών, δύο “στροφές” πριν ολοκληρωθεί ο πρώτος γύρος του πρωταθλήματος
IN MENDI THEY TRUST
Ο Ολυμπιακός επικράτησε του ΠΑΟΚ με 3-2 σε μια πολύ όμορφη και “γεμάτη” αναμέτρηση, που κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι τέλους, αλλά ήταν καλύτερος σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της.
Σε γενικές γραμμές πραγματοποίησε, αν όχι την καλύτερη, μία από τις 2-3 καλύτερες εμφανίσεις του τη φετινή σεζόν, βγαλμένη πλήρως από το σχέδιο του προπονητή του.
Ο Μεντιλίμπαρ παρέταξε την ομάδα του με το καθιερωμένο 4-2-3-1 προχωρώντας σε μόλις 3 αλλαγές σε σχέση με τον ευρωπαϊκό αγώνα κόντρα στη Ρέιντζερς, αλλά και σε κάποια τακτικά τρικ που του βγήκαν σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Όσον αφορά το αμυντικό σκέλος, προτίμησε τον Πιρόλα αντί του Αποστολόπουλου (από την στιγμή που ο Ορτέγκα λείπει καιρό και ο Ροντινέι τραυματίστηκε με τη Ρέιντζερς) για τη θέση του αριστερού οπισθοφύλακα, πρώτον για τις καλές τοποθετήσεις και την εν γένει καλύτερη τακτική προσέγγιση του Ιταλού στόπερ και δεύτερον για να δώσει ύψος στην τελευταία γραμμή άμυνας της ομάδας του, μιας και ο ΠΑΟΚ είναι μια ομάδα που πλαγιοκοπεί και γεμίζει την περιοχή με τα εξτρέμ και κάποιον εκ των κεντρικών χαφ του.
Παράλληλα, τοποθέτησε τον Τσικίνιο σε θέση δεξιού χαφ (ενώ αγωνίζεται ως επιτελικός μέσος, συνήθως) για να περιορίσει την δράση τού Μπάμπα Ράχμαν και τις επελάσεις του από την αριστερή πλευρά.
Μπορεί ο Γκανέζος αμυντικός να σκόραρε και να μείωσε προσωρινά σε 1-2, αλλά καθόλη τη διάρκεια του αγώνα δεν μπόρεσε να κάνει αισθητή την παρουσία του ούτε να βρει χώρους και πεδία δράσης, καθώς ο Τσικίνιο αγωνιζόταν σε πολύ “χαμηλά” μέτρα και ο Μπάμπα δεν μπόρεσε - σχεδόν - ποτέ να βρει την μπάλα στον βηματισμό του, παρά μόνο να την κουβαλήσει από πίσω.
Αυτή του η έμπνευση στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία, καθώς ο Τσικίνιο ήταν εκ των πρωταγωνιστών της νίκης του Ολυμπιακού όντας πρώτος σε κλεψίματα και έχοντας δύο ασίστ (στα γκολ του Κωστούλα και του Μάρτινς).
Τέλος, επέλεξε τον 17χρονο Μπάμπη Κωστούλα για τη θέση πίσω από τον Αγιούμπ Ελ Καμπί και ο νεαρός επιθετικός δικαίωσε τον προπονητή του με την πολυεπίπεδη συνεισφορά του.
Πέρα από το γκολ που έβαλε (νεαρότερος σκόρερ στην ιστορία των Πειραιωτών στο ελληνικό πρωτάθλημα), αποτελούσε μια διαρκή απειλή για την άμυνα των γηπεδούχων (5 τελικές συνολικά, περισσότερες από κάθε άλλον στον αγώνα) και ήταν πολύ σημαντικός στην πίεση που εφάρμοσαν οι “ερυθρόλευκοι” ψηλά στον αγωνιστικό χώρο (δεύτερος σε κλεψίματα και αρκετές κερδισμένες μονομαχίες σε αέρα και έδαφος).
Κάπως έτσι ο προπονητής του Ολυμπιακού κατάφερε να κάνει το παιχνίδι που του αρέσει και του ταιριάζει (πίεση ψηλά με κλεψίματα κοντά στην περιοχή του αντιπάλου, άμεσο ποδόσφαιρο χωρίς build up και μεγάλη κυκλοφορία, βαθιές μεταβιβάσεις στην πλάτη της άμυνας ψάχνοντας τον Μάρτινς - κυρίως - και τον Ελ Καμπί - εν συνεχεία).
Η ΤΟΥΜΠΑ ΕΓΙΝΕ ΒΡΑΧΝΑΣ
Από την άλλη κι ο ΠΑΟΚ παρατάχθηκε με 4-2-3-1, έχοντας 4 αλλαγές στη σύνθεσή του σε σχέση με τον αγώνα απέναντι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (ήττα με 2-0 σε μια πολύ αξιόλογη εμφάνιση), αγωνιζόμενος για πρώτη φορά με βασικούς όλους τους διαθέσιμους εξτρέμ του στις θέσεις των μεσοεπιθετικών (Ζίβκοβιτς, Τάισον, Ντεσπόντοφ) σε μια προσπάθεια να εκμεταλλευτεί την ταχύτητα στο 1 vs 1 και τα άμεσα τελειώματα τους, μετά τις απομακρύνσεις των αμυντικών του Ολυμπιακού.
Με εξαίρεση την ορμή και την κυριαρχία των πρώτων 10’ που έφεραν κλεψίματα και φάσεις (σουτ Ντεσπόντοφ μετά από λάθος απομάκρυνση του Πιρόλα και άστοχο τελείωμα του Τόμας μετά από λάθος του Ρέτσου), ο ΠΑΟΚ δεν κατάφερε να βρει ρυθμό καθόλη τη διάρκεια του ημιχρόνου.
Η παρουσία του Μπακαγιόκο στα χαφ με την ταυτόχρονη απουσία του Σβαμπ, έκανε την κυκλοφορία του ΠΑΟΚ πολύ αργή, υπήρχε χαώδης απόσταση ανάμεσα στις γραμμές και απείχε τόσο το κάθετο παιχνίδι όσο και η σωστή μεταφορά της μπάλας στα άκρα.
Η δυσαρέσκεια του - τιμωρημένου - Λουτσέσκου φάνηκε κατευθείαν, καθώς προχώρησε σε μια σπάνια κίνηση γι’ αυτόν, προχωρώντας σε τριπλή αλλαγή με την έναρξη του β’ ημιχρόνου (Τισουντάλι αντί Τόμας, Κωνσταντέλιας αντί Ντεσπόντοφ, Καμαρά αντί Μπακαγιόκο).
Η σπιρτάδα του Κωνσταντέλια και η ποδοσφαιρική του κλάση έδωσαν πνοή στον ΠΑΟΚ, καθώς του έδωσε το κάθετο παιχνίδι (που τόσο του έλειπε στο α’ μέρος) δημιουργώντας συνεχή ρήγματα και επικίνδυνες καταστάσεις προς την εστία του ΟΣΦΠ.
Από μια τέτοια προσπάθεια επετεύχθη και η πρώτη μείωση του σκορ σε 1-2 από τον Μπάμπα.
Μετά, όμως, από το αρχικό τέταρτο και την προσαρμογή του Μεντιλίμπαρ στις αλλαγές του Λουτσέσκου (Έσε αντί Μουζακίτη, Μασούρας αντί Κωστούλα και τοποθέτηση του Τσικίνιο στον άξονα), ο Ολυμπιακός ξαναβρήκε τη χαμένη ένταση και την υπεροπλία στον άξονα εκμηδενίζοντας τις απειλές προς την εστία του.
Κάπως έτσι ο ΠΑΟΚ έφτασε στο σημείο να μετράει αρκετά αρνητικά σερί εντός έδρας.
Για πρώτη φορά μετά το 1965 μετράει τρεις σερί εντός έδρας ήττες στο πρωτάθλημα (0-1 από Άρη, 1-2 από ΟΦΗ, 2-3 από Ολυμπιακό).
Για πρώτη φορά μετά τη σεζόν 2011/12 (πριν την εποχή Σαββίδη δηλαδή), ο ΠΑΟΚ αγνοεί τη νίκη σε 6 σερί παιχνίδια στην Τούμπα ανεξαρτήτως διοργάνωσης (τελευταία νίκη εντός έδρας στις 25 Αυγούστου κόντρα στον Παναιτωλικό).
ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ ΚΟΡΥΦΗ ΣΕ ΑΜΦΙΡΡΟΠΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ
Λίγο πριν το πέρας του πρώτου γύρου της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος και στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα “φιγουράρει” ο ΑΡΗΣ, έστω και σε ισοβαθμία με ΑΕΚ και ΟΣΦΠ.
Συνοπτικά, η βαθμολογία έχει ως εξής:
- ΑΡΗΣ 21Β. 17-10 ΓΚΟΛ
- ΑΕΚ 21Β. 16-4 ΓΚΟΛ
- ΟΣΦΠ 21Β. 17-9 ΓΚΟΛ
- ΠΑΟΚ 20Β. 19-12 ΓΚΟΛ
- ΠΑΟ 19Β. 10-7 ΓΚΟΛ
Η… ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ “ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ”
Ο Άρης, λοιπόν, έδωσε συνέχεια στην πολύ καλή περσινή χρονιά του, που σημαδεύτηκε από τον χαμένο τελικό του “Πανθεσσαλικού” κόντρα στον Παναθηναϊκό με γκολ στις καθυστερήσεις. Δεν πήγε στη λογική αποδόμησης του ρόστερ και του προπονητή (αν και υπήρχαν τέτοιες “φωνές” μετά τον χαμένο τελικό) και φέτος πραγματοποιεί ένα εξαιρετικό ξεκίνημα που είναι βασισμένο σε ομαδική προσπάθεια, αν και υπάρχουν οι πυλώνες αυτής της ομάδας που ξεχωρίζουν.
Ο Άκης Μάντζιος όλα αυτά τα χρόνια που προπονεί ομάδες της πρώτης κατηγορίας έχει δείξει ένα προφίλ ότι προτιμάει οι ομάδες του να έχουν αμυντική συνοχή και επιθετικά να βρίσκουν τον δρόμο προς τα δίχτυα - κυρίως - μέσω αντεπιθέσεων ή στημένων φάσεων.
Φέτος, λοιπόν, μας δείχνει εντελώς διαφορετική εικόνα, παίζει ελκυστικό ποδόσφαιρο, έχει τον πρώτο σκόρερ της κατηγορίας (Μορόν 8 τέρματα), είναι αήττητος κόντρα στους Big-4 (2-1 εντός με ΟΣΦΠ, 0-1 εκτός με ΠΑΟΚ, 1-1 εκτός με ΠΑΟ κατά σειρά και σε δυο αγωνιστικές αντιμετωπίζει την ΑΕΚ στην ΟΠΑΠ ΑΡΕΝΑ), είναι αήττητος εντός έδρας (4-1-0, 10-3 τέρματα), αλλά το εντυπωσιακότερο όλων (κι ας σας ακούγεται οξύμωρο) είναι ότι φέτος κερδίζει τα παιχνίδια στα οποία είναι φαβορί.
Όλα αυτά τα χρόνια ο Άρης έπαιρνε αρκετά αποτελέσματα απέναντι στους “μεγάλους”, εκεί που λογίζονταν ως αουτσάιντερ δηλαδή και έκανε αρκετές “γκέλες” στα θεωρητικά πιο εύκολα παιχνίδια.
Φέτος έχει αλλάξει και αυτό.
Στον πρόλογο έκανα λόγο για κάποιους πυλώνες στο παιχνίδι του Άρη.
Ο προφανής ήρωας της πρωτιάς του Άρη δε θα μπορούσε να είναι άλλος από τον Λορέν Μορόν.
Ο Ισπανός στράικερ αποτελεί τον αρχισκόρερ του πρωταθλήματος έχοντας σημειώσει σχεδόν τα μισά τέρματα της ομάδας του (8 από τα 17). Ο Άρης έδωσε μεγάλη μάχη το καλοκαίρι για να τον κρατήσει στη Θεσσαλονίκη και πριν λίγες μέρες έφτασε σε οριστική συμφωνία για ανανέωση του συμβολαίου του μέχρι το 2027, με ρήτρα ύψους 6 εκατομμυρίων.
Άξιοι συμπαραστάτες του Ισπανού είναι οι δύο συμπατριώτες του στα χαφ Μανού Γκαρθία και Μόντσου (κάτι που θυμίζει την μαγική ισπανική τριάδα της τετραετίας 2007-2011 των Κόκε, Χαβίτο, Κάλβο).
Ο μεγάλος άτυχος της περσινής χρονιάς Μανού Γκαρθία δείχνει ότι ξεπέρασε πλήρως τον τραυματισμό του (ρήξη χιαστών που τον κράτησε εκτός σχεδόν όλη την χρονιά) και βοηθάει τα μέγιστα την ομάδα του αγωνιζόμενος πίσω από τον σέντερ φορ, με ελεύθερο ρόλο και προσφέροντας μέχρι στιγμής 4 γκολ και 2 ασίστ.
Ο τρίτος Ισπανός της παρέας ήρθε το καλοκαίρι στον Άρη από τη Βαγιαδολίδ, με την οποία πανηγύρισε την άνοδο στην πρώτη κατηγορία της Ισπανίας.
Ο λόγος για τον Μόντσου, ο οποίος είναι ο κινητήριος μοχλός της μεσαίας γραμμής, κύριος υπεύθυνος για τη σωστή και ταχεία μεταφορά της μπάλας με συνεισφορά 1 γκολ και 1 ασίστ μέχρι στιγμής.
Παρατηρούμε, λοιπόν, ότι η ισπανική τριάδα έχει πετύχει τα 13/17 γκολ του Άρη.
ΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΣ ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΕΔΑΦΟΣ
Η ΑΕΚ είναι η ομάδα που μπήκε στη σεζόν 2024/25 με την περισσότερη γκρίνια από το Big-4.
O τρόπος με τον οποίο χάθηκε το περσινό πρωτάθλημα σε συνδυασμό με τον καλοκαιρινό αποκλεισμό από τη συνέχεια του Conference League από την άσημη Νόα της Αρμενίας και την αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς, έφεραν τον οργανισμό της ΑΕΚ σε μεγάλο σκεπτικισμό και χάλασαν τον καλοκαιρινό σχεδιασμό της ομάδας.
Παρά το γεγονός ότι ο Λιβάι Γκαρσία έμεινε και αυτό το καλοκαίρι στην ΑΕΚ, οι συχνοί μυικοί τραυματισμοί του σε συνδυασμό με κάποιες ευκαιρίες ελεύθερων παικτών, οδήγησαν τη διοίκηση της ΑΕΚ να προβεί σε δύο σημαντικές προσθήκες επιθετικών μέσα στον Σεπτέμβριο (Πιερό, Μαρσιάλ).
Παράλληλα αρκετά απασχόλησε το καλοκαιρινό ρεπορτάζ της και ο Ορμπελίν Πινέδα, ο οποίος δήλωνε ανοιχτά ότι θέλει να αποχωρήσει για οικογενειακούς λόγους, αλλά κάτι τέτοιο δεν κατέστη εφικτό από την στιγμή που δεν έφτασαν στα γραφεία της ΑΕΚ οι κατάλληλες προσφορές.
Αν και το καλοκαίρι δεν ενισχύθηκε αμυντικά (παρά μόνο με την απόκτηση του Οντουμπατζο για αναπληρωματικό δεξί μπακ) έχει την καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος με 4 γκολ παθητικό (7/11 παιχνίδια κράτησε ανέπαφη την εστίας της, όμως δέχεται τουλάχιστον μία μεγάλη φάση ανά αγώνα) γεγονός που της επιτρέπει να βρίσκεται ψηλά, καθώς έχει μειωθεί η δημιουργία και παραγωγικότητά της σε σχέση με άλλες χρονιές (μόλις σε 5 παιχνίδια πέτυχε άνω του 1 γκολ).
Σιγά σιγά, πάντως, δείχνει να ρολάρει, οι καινούριοι παίκτες αφομοιώνουν το απαιτητικό σύστημα του Αλμέιδα και ο αποκλεισμός από την Ευρώπη ίσως την ωφελήσει μακροπρόθεσμα μιας και θα είναι πιο φρέσκια και ξεκούραστη σε σχέση με τους ανταγωνιστές της.
MENDI-BALL ΚΑΙ… ΑΓΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ
Το καλοκαίρι που μας πέρασε, ο Ολυμπιακός είχε να διαχειριστεί πολλά καυτά ζητήματα. Προερχόταν από τον θρίαμβο της κατάκτησης του Europa Conference League, είχε πολλά συμβόλαια δανεικών και άλλα που έφταναν στο τέλος τους και κανείς δεν ήξερε ποιοι θα βρίσκονταν στο “Ρέντη” για την έναρξη της προετοιμασίας και ποιοι όχι.
Τελικά το ισοζύγιο του καλοκαιριού ήταν - μάλλον - κατά πολύ αρνητικό.
Αρχικά αποχώρησε ο εμβληματικός αρχηγός Κώστας Φορτούνης για - εντελώς - άλλες πολιτείες (Σαουδική Αραβία) αφήνοντας τον Πειραιά μετά από 10 χρόνια, δεν βρέθηκε η χρυσή τομή για τη μεταγραφη του κομβικότατου Ποντένσε (αγωνιζόταν ως δανεικός πέρυσι πραγματοποιώντας την καλύτερη σεζόν της καριέρας του), ενώ ούτε με την Μπράγκα έβγαλε άκρη για την ανανέωση του δανεισμού του Αντρέ Όρτα (σημαντικό κομμάτι του περσινού παζλ στον άξονα της μεσαίας γραμμής).
Στα θετικά, η μεταγραφή του Νταβίντ Κάρμο από την Πόρτο (κι αυτός δανεικός πέρσι στο δεύτερο μισό της χρονιάς) και η ανανέωση του Γιώργου Μασούρα.
Πολύς κόσμος αναρωτιέται πώς γίνεται ο Ολυμπιακός να εμφανίζει άλλο πρόσωπο στα παιχνίδια με τις “μικρές” ομάδες εν Ελλάδι (αρνητικό κατά κύριο λόγο) και άλλο στα εγχώρια ντέρμπι και τα ευρωπαϊκά ματς (θετικό).
Η απάντηση είναι πολύ απλή.
Το ποδόσφαιρο του Μεντιλίμπαρ διέπεται από κάποιες πολύ συγκεκριμένες αρχές (πίεση ψηλά, ανάκτηση μπάλας στο αμυντικό τρίτο του αντιπάλου, άμεσες επιθέσεις, βαθιές μεταβιβάσεις στην πλάτη της άμυνας, όχι build up και ρίσκο στο αμυντικό μισό του Ολυμπιακού).
Αυτές οι αρχές βολεύουν την ομάδα και έχουν υπόσταση στα πιο δύσκολα παιχνίδια και με αντιπάλους που θέλουν να παράξουν ποδόσφαιρο (πχ όπως με τον ΠΑΟΚ).
Στα παιχνίδια με ομάδες που αγωνίζονται σε χαμηλά μέτρα και έχουν ως στόχο τη διαφύλαξη των μετόπισθεν ο Ολυμπιακός του Μεντιλίμπαρ δε φαίνεται να έχει λύσεις μέχρι στιγμής, καταφεύγει σε πάρα πολλές σέντρες και του λείπουν οι ατομικές ενέργειες.
Αυτή είναι και η ειδοποιός διαφορά σε σχέση με πέρυσι.
Η φυγή των Φορτούνη, Ποντένσε, Γιόβετιτς (πρόσφεραν σταθερά σε κάθε ματς είτε γκολ ειτε ασίστ) σε συνδυασμό με τη μηδαμινή προσφορά των μεσοεπιθετικών μεταγραφών (Γιάρεμτσουκ, Βέλντε, Γουίλιαν, Ολιβέιρα).
Παρόλα αυτά ο Ολυμπιακός έχει λόγους να αισιοδοξεί.
Η χρυσή φουρνιά που κατέκτησε πέρυσι το UEFA YOUTH LEAGUE (το αντίστοιχο Τσάμπιονς Λιγκ για παίκτες κάτω των 19 ετών) αποτελεί ενεργό μέρος της φετινής ομάδας. Παιδιά 17 ετών όπως ο Μουζακίτης και ο Κωστούλας κάνουν τη διαφορά σε επίπεδο ανδρών ως βασικοί, ενώ έρχονται κι άλλοι το προσεχές διάστημα (Παπακανέλλος, Μπακούλας, Κουτσίδης).
Ο Ζέλσον Μάρτινς μετά τους συνεχείς τραυματισμούς του δείχνει ότι είναι υγιής, πατάει γερά στα πόδια του, και είναι κοντά στο να θυμίσει τον παίκτη που έκανε “άνω-κάτω” τις αντίπαλες άμυνες με τις φανέλες των Σπόρτινγκ Λισαβόνας και Μονακό.
Τέλος, η σταθερά του Ολυμπιακού ακούει στο όνομα Αγιούμπ Ελ Καμπί. Ένας σκόρερ ολκής, παλαιάς κοπής, που μπορεί να μην έχει μεγάλη συμμετοχή στην επιθετική ανάπτυξη της ομάδας του, αλλά βάζει την μπάλα στο “πλεκτό” με κάθε τρόπο (ηδη πρώτος σκόρερ στην ευρωπαϊκή ιστορία των “ερυθρόλευκων” σε λιγότερο από 1.5 χρόνο παρουσίας και μόλις 23 συμμετοχές).
ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΣΕ ΚΡΙΣΗ
Ο ΠΑΟΚ βρίσκεται στην 4η θέση, μόλις 1 βαθμό από την κορυφή, αλλά έχει πολλά αρνητικά στοιχεία σε σχέση με την περσινή πρωταθληματική χρονιά που πρέπει να τον θορυβήσουν.
Δεν εκμεταλλεύεται την “Τούμπα”.
Ενώ την περσινή σεζόν σε 18 εντός έδρας αγώνες είχε μόνο 4 παιχνίδια με απώλειες βαθμών (2 ισοπαλίες, 2 ήττες), φέτος σε 6 εντός έδρας αγώνες έχει τον ίδιο αριθμό (1 ισοπαλία, 3 ήττες) .
Μεγάλη πληγή η άμυνα.
Συνεχίζονται οι αρνητικές συγκρίσεις σε σχέση με πέρυσι, καθώς από την περσινή κορυφαία άμυνα του πρωταθλήματος (34 γκολ κατά σε 36 αγώνες) φέτος έχει τη χειρότερη του Big-5, με 12 γκολ παθητικό.
Μεγάλο ρόλο σε αυτή την επίδοση έχει παίξει, προφανώς, η πώληση του Κουλιεράκη στην Βόλφσμπουργκ (δυναμικός στόπερ, με πολλή ενέργεια που “έβγαινε” πρώτος στην μπάλα), καθώς οι παίκτες που αποκτήθηκαν για να τον αντικαταστήσουν (Κόλει, Λόβρεν) είναι πολύ πιο βαριά κορμιά από τον προκάτοχο τους, δεν έχει ταιριάξει κανένα δίδυμο από τους Κόλει, Λόβρεν, Κεντζιόρα και είναι ευάλωτοι στις άμεσες επιθέσεις των αντιπάλων.
Δυσαναπλήρωτο κενό Μεϊτέ.
Ο Γάλλος box to box κεντρικός χαφ ήταν αναντικατάστατος πέρσι δίνοντας πολύτιμες λύσεις στον Ραζβάν Λουτσέσκου με το δυναμικό και συνάμα ποιοτικό παιχνίδι του και δημιούργησε ένα εξαιρετικό δίδυμο στα χαφ με τον Στέφαν Σβαμπ αλληλοσυμπληρώνοντας ο ένας τον άλλον.
Φέτος, οι προσθήκες των Καμαρά και Μπακαγιόκο δεν έχουν αποδώσει τα μέγιστα καθώς δεν μπορούν να συνυπάρξουν ταυτόχρονα (δεν έχουν τα απαραίτητα στοιχεία για να μπορέσουν να παράξουν ποδόσφαιρο και να μεταφέρουν την μπάλα, διότι προσφέρουν μόνο τρεξίματα και ένταση), ενώ η εικόνα του Μπακαγιόκο (κάποτε μεταγραφή 40 εκατομμυρίων από Μονακό προς Τσέλσι) προκαλεί προβληματισμό (επιεικής ο όρος) προς το παρόν.
Σταθερά καλή δημιουργία, αλλα απουσία εύκολου γκολ.
Ο ΠΑΟΚ βρίσκεται στην ευτυχή συγκυρία να έχει εξαιρετικούς μεσοεπιθετικούς παίκτες (Κωνσταντέλιας, Τάισον, Ζίβκοβιτς, Ντεσπόντοφ, Μουργκ) που μπορούν να συνδυαστούν είτε σε κλειστούς χώρους είτε σε ανοιχτό γήπεδο. Σε συνδυασμό με τα ανεβάσματα του Μπάμπα και τις απειλές από τη μεσαία γραμμή (Σβαμπ, Καμαρά, Οζντόεφ) δημιουργεί σταθερά πολλές και καλές τελικές.
Η απουσία ενός φορ-σκόρερ, όμως, δείχνει να του στοιχίζει μέχρι στιγμής, καθώς φτάνει με ευκολία η μπάλα εντός περιοχής, αλλά δεν υπάρχει καλή αναλογία δημιουργίας/εκτέλεσης, παρά τα 19 γκολ που του δίνουν την καλύτερη επίθεση στο πρωτάθλημα.
ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΜΕ ΛΑΘΟΣ ΔΟΜΕΣ
Το καλοκαίρι που μας πέρασε, ο Παναθηναϊκός έκανε μεγάλες επενδύσεις, κάτι που είχαν να δουν πολλά χρόνια οι φίλοι της ομάδας.
Αποκτήθηκαν οι εξτρέμ Τετέ (από Γαλατασαράι, 5 εκατομμύρια ευρώ), Πελίστρι (από Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, 6 εκ. ευρώ), ο κεντρικός αμυντικός Ίνγκασον (από Μίντιλαντ, 3.5 εκ. ευρώ), ο αριστερός μπακ Μαξ (από Άιντραχτ Φρανκφούρτης, 1.5 εκ. ευρώ) οι κεντρικοί χαφ Ουναχί από την Μαρσέιγ ως δανεικός και Μακσίμοβιτς ως ελεύθερος. Παίκτες εγνωσμένης αξίας, με πολλές παραστάσεις και διεθνείς συμμετοχές.
Δυστυχώς, όμως, για τον οργανισμό του Παναθηναϊκού η επιλογή προπονητή δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή.
Ο Ντιέγκο Αλόνσο έμεινε ένα τρίμηνο στην Ελλάδα και πέραν της καλοκαιρινής πρόκρισης επί της Λανς (με πολύ μεγάλη δόση τύχης, βέβαια) δεν έχουμε τίποτα άλλο θετικό να θυμόμαστε απ’ αυτόν.
Ο Παναθηναϊκός παρά το ποιοτικότατο ρόστερ του έχει τη δεύτερη χειρότερη επίθεση του πρωταθλήματος (10 γκολ σε 11 αγώνες) κυρίως λόγω της απουσίας προπονητικού πλάνου.
Γι’ αυτό το λόγο και προχώρησε στην επιβεβλημένη αλλαγή προπονητή, αποκτώντας τον Ρούι Βιτόρια, έναν άνθρωπο που γνωρίζει από πρωταθλητισμό όντας στην Μπενφίκα κερδίζοντας με τους “αετούς” της Λισαβόνας δύο πρωταθλήματα, ένα κύπελλο και ένα σούπερ καπ Πορτογαλίας.
Το ευτυχές είναι ότι τα δύσκολα - θεωρητικά - πέρασαν και ο Παναθηναϊκός βρίσκεται μόλις στο -2 από την κορυφή.
ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ
Από τα μέχρι τώρα δεδομένα, τη βελτίωση των “μικρομεσαίων”, την αναποτελεσματικότητα των “μεγάλων”, τους ευρωπαϊκούς αγώνες και άλλες πολλές παραμέτρους προμηνύεται ένα άκρως ανταγωνιστικό πρωτάθλημα που όλα θα κριθούν στα Play-off, με την υποσημείωση ότι φέτος θα συμμετέχουν μόνο οι πρώτες 4 ομάδες της κανονικής περιόδου στα Play-off τίτλου.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΠΙΛΛΗΣ 
