Ομολογώ πως ως γνήσιος “Boomer” (αναχρονιστικός, σε ελεύθερη μετάφραση) δεν έβλεπα με “καλό μάτι” τη νέα μορφή των τριών ευρωπαϊκών διασυλλογικών διοργανώσεων και την αντικατάσταση της παραδοσιακής φάσης των ομίλων με την ενιαία League Phase της κοινής βαθμολογίας.
Παρόλα αυτά, η League Phase του Champions League ήταν άκρως ανταγωνιστική, με πολλές εκπλήξεις, εντυπωσιακά σκορ, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι την τελευταία αγωνιστική, κρίνοντας προκρίσεις στις ισοβαθμίες.
Αποτέλεσμα αυτών των εκπλήξεων είναι ομάδες όπως η Γιουβέντους, η Ρεάλ Μαδρίτης, η Μάντσεστερ Σίτι, η Παρί Σεν Ζερμέν να δίνουν νοκ άουτ αναμετρήσεις για την είσοδο τους στους “16” της διοργάνωσης, την στιγμή που η Άστον Βίλα (αποκλείστηκε πέρσι από τον Ολυμπιακό στα ημιτελικά του Conference League), η Λιλ, η Λεβερκούζεν (που δεν αποτελούν κλασικές δυνάμεις του θεσμού) τερμάτισαν στις πρώτες 8 ομάδες, εξασφαλίζοντας την απευθείας συμμετοχή τους στους “16” της διοργάνωσης.
ΣΕ ΔΥΣΜΕΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Κάπως έτσι φτάσαμε να βλέπουμε σε πολύ πρώιμο στάδιο ένα πολύ μεγάλο ντέρμπι ανάμεσα στην Μάντσεστερ Σίτι και τη Ρεάλ Μαδρίτης (συναντιούνται για 4η φορά τα τελευταία 5 χρόνια σε νοκ άουτ αναμέτρηση, χαρίζοντας μας ανεπανάληπτες στιγμές).
Δύο εκ των φαβορί για κατάκτηση πριν την έναρξη της διοργάνωσης δίνουν αγώνα δίχως αύριο για την πορεία προς τον τίτλο, με τον πρώτο αγώνα να βρίσκει νικήτρια την Ρεάλ με 3-2 και ανατροπή στην Αγγλία, τροπή που θύμισε αρκετά τον αγώνα της σεζόν 2021-22(Ρεάλ Μ - Μάντσεστερ Σ 3-1 (παρ.) | Highlights - UEFA Champions League 21/22 - 4/5/22 | COSMOTE SPORT).
Οι δύο ομάδες έχουν αρκετά κοινά (όχι αγωνιστικά) όπως είναι η ύπαρξη των δύο προπονητών με τις περισσότερες νίκες στην ιστορία του Uefa Champions League, μία όχι και τόσο καλή πορεία φέτος και αρκετούς τραυματισμούς μεσοαμυντικών.
Από τη μία έχουμε την ομάδα του Πεπ Γκουαρντιόλα (Μάντσεστερ Σίτι) να ταλανίζεται από συνεχείς μυικούς τραυματισμούς αμυντικών, αλλά να εκτροχιάζεται από τη μέρα που έπαθε ρήξη χιαστών ο απόλυτος μετρονόμος, Ρόντρι, που είναι ο κάτοχος της χρυσής μπάλας και ο πιο επιδραστικός παίκτης στο παιχνίδι κατοχής του Πεπ.
Αποτέλεσμα αυτών των παραγόντων είναι η Σίτι να βρίσκεται στην 4η θέση του πρωταθλήματός της, 16 βαθμούς πίσω από την πρωτοπόρο Λίβερπουλ και να μη θυμίζει σε τίποτα την κυρίαρχη ομάδα των προηγούμενων ετών (μόλις πριν λίγους μήνες έγινε η μοναδική ομάδα που κατέκτησε 4 συνεχόμενες χρονιές την Premier League).
Από την άλλη ο Κάρλο Αντσελότι (Ρεάλ Μαδρίτης) στερείται με ρήξη χιαστών τους 2/4 βασικούς αμυντικούς του όλη την χρονιά (Καρβαχάλ, Μιλιτάο), δεν αντικατέστησε ποτέ τον δικό του πιο επιδραστικό παίκτη και έναν από τους καλύτερους χαφ παγκοσμίως, Τόνι Κρόος, που αποσύρθηκε και βρίσκεται σε μια δύσκολη κατάσταση διαχείρισης προσωπικοτήτων (θα ακολουθήσει εν καιρώ εκτενές αφιέρωμα στους νέους Galacticos που δημιουργήθηκαν στην Μαδρίτη).
Κάπως έτσι αδυνατεί να βρει ρυθμό και σταθερές, ισοβαθμεί στην κορυφή του πρωταθλήματος με την Μπαρτσελόνα (έχοντας και 1 βαθμό πίσω τους την Ατλέτικο Μαδρίτης), αλλά έχει ως μεγάλο φετινό τραύμα τις δύο συντριβές που δέχτηκε από την Μπαρτσελόνα (0-4 εντός για το πρωτάθλημα και 5-2 στον τελικό του σούπερ καπ και ενώ η Μπάρτσα έπαιζε για ένα ημίχρονο με παίκτη λιγότερο).
ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΑΓΩΝΑ
Στον πρώτο αγώνα είδαμε λίγο πολύ αυτό που παρουσιάζουν οι ομάδες έως τώρα στην χρονιά.
Η μεν Σίτι του λατρεμένου, αλλά - σχεδόν - εμμονικού Πεπ να επιδίδεται σε μια ανούσια κατοχή μπάλας με λίγες καλές ευκαιρίες, την άμυνα στη σέντρα και πολύ κακή μετάβαση, η δε Ρεάλ να προσπαθεί να κλέψει μπάλες ψηλά στον αγωνιστικό χώρο και είτε να τελειώσει άμεσα τις φάσεις είτε να μεταφέρει την μπάλα στα πλάγια για απομόνωση του Βινίσιους και του Ροντρίγκο.
Η αγωνιστική τους διαφορά και η ανωτερότητα της Ρεάλ αποδεικνύεται και από τον δείκτη των xG (δείκτης που “μαρτυρά” πόσα τέρματα θα έπρεπε να σημειώσει η κάθε ομάδα βάσει της ποιότητας των ευκαιριών που δημιούργησαν) που η Σίτι είχε 1.60 και η Ρεάλ 3.30.
Αυτό που κάνει ακόμα μεγαλύτερη τη συγκεκριμένη διαφορά, όμως, είναι το γεγονός ότι ο μισός δείκτης της Σίτι οφείλεται στο γκολ του Χάλαντ με πέναλτι, διότι κάθε πέναλτι ισοδυναμεί με 0.78xG.
Επομένως, μιλάμε για μια χαώδη διαφορά 2.5xG.
Το πρώτο ημίχρονο ήταν αρκετά ισορροπημένο με τις δύο ομάδες να έχουν παρόμοια στατιστικά (0.62-0.77xG, 2 μεγάλες ευκαιρίες έκαστος, μοιρασμένη κατοχή μπάλας και ανοιχτό παιχνίδι), αλλά βρήκε τη Σίτι να προηγείται με 1-0 μετά από όμορφο συνδυασμό τριών παικτών και το ωραίο τελείωμα του Χάαλαντ.
Το δεύτερο ημίχρονο, όμως, ήταν μια άλλη ιστορία και ανήκε εξ ολοκλήρου στη Ρεάλ.
Κάθε ομάδα του Πεπ (και ιδίως η Σίτι των τελευταίων ετών) αρέσκεται σε υψηλά ποσοστά κατοχής που της επιτρέπει να επικρατεί μέσω κυριαρχικού ποδοσφαίρου ανεξαρτήτως αντιπάλου. Ωστόσο, φέτος, δεν το βλέπουμε αυτό σε μεγάλο βαθμό είτε λόγω τραυματισμού Ρόντρι και κακής κατάστασης αρκετών κομβικών παικτών (Ντε Μπρόινε, Φόντεν, Γκιντογκάν) είτε λόγω κορεσμού.
Η φετινή Μάντσεστερ Σίτι είναι μια επιεικώς μέτρια ομάδα όταν χάνει την μπάλα και αναγκάζεται να αμυνθεί.
Είτε όταν αμύνεται σε χαμηλά μέτρα με πολυπρόσωπη άμυνα (σπανίως γίνεται αυτό) είτε όταν επιλέγει να πιέσει ψηλά.
Το αμυντικό της transition (η μετάβαση δηλαδή από την επίθεση στην άμυνα) είναι άθλιο, με πολλά κενά μεταξύ των γραμμών, κακή επικοινωνία των παικτών, γεγονός που οδηγεί σε πολλές και ποιοτικές τελικές των αντιπάλων που έχουν πολύ άδειο γήπεδο να διανύσουν.
Στο δεύτερο ημίχρονο, λοιπόν, είδαμε λίγο απ’ όλα.
Ο Πεπ αποφάσισε να συμβιβαστεί κάπως (αυτό κι αν είναι σπάνιο) και να γυρίσει τις γραμμές του λίγο πιο πίσω δίνοντας μπάλα και χώρο στη Ρεάλ.
Αυτό δεν είχε αποτέλεσμα, όμως, καθώς η Ρεάλ μέχρι το 60’ που ισοφάρισε με τον Εμπαπέ είχε δημιουργήσει ήδη άλλες δύο κλασικές ευκαιρίες μέσα από την περιοχή με Μπέλιγχαμ και Εμπαπέ.
Στη συνέχεια και με το σκορ υπέρ του ήταν ο Αντσελότι αυτός που υποχώρησε μέτρα στο γήπεδο εν γνώση του, καθώς σε αυτό το παιχνίδι αρέσκεται (ανοιχτό γήπεδο για να εκμεταλλευτεί την ταχύτητα των Εμπαπέ, Βινίσιους, Ροντρίγκο και την οξύνοια του Μπέλιγχαμ) που σε συνδυασμό με τις αμυντικές ατέλειες της Σίτι έφεραν το παιχνίδι “στα μέτρα” της Ρεάλ.
Ακόμα και μετά την ισοφάριση η Ρεάλ συνέχισε να είναι η πιο απειλητική ομάδα και να χάνει ακόμα δύο τεράστιες ευκαιρίες να προηγηθεί με Βαλβέρδε και Μπέλιγχαμ.
Παρόλα αυτά στο 76ο λεπτό ο Φόντεν με ένα εξαιρετικό σλάλομ κέρδισε πέναλτι που μετουσίωσε σε γκολ ο Χάαλαντ.
Το γεγονός αυτό, όμως, δεν επηρέασε καθόλου τη μορφή του αγώνα και με τη Σίτι να αφαιρεί οποιαδήποτε τακτική σκοπιμότητα στο παιχνίδι της και να παίζει με την άμυνα στη σέντρα ακόμα και στις καθυστερήσεις, φτάσαμε στην ανατροπή (2-3 με τα γκολ των Μπραχίμ Ντίας 86’ και Μπέλιγχαμ 90+2’).
Η Ρεάλ πέτυχε την πρώτη της νίκη στο “Etihad” (0-3-3 ως τότε) και η Σίτι έχασε εντός έδρας για αγώνα του Champions League μετά από 32 σερί αήττητα παιχνίδια.
Το πρώτο σκέλος τελείωσε με τη Ρεάλ θριαμβεύτρια, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι τίποτα δεν έχει κριθεί κι ο αποψινός επαναληπτικός μας κρύβει πολλές συγκινήσεις.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΠΙΛΛΗΣ
