«Ζω το όνειρό μου» δηλώνει στην «Espresso» o Μάκης Τσίκος, σολίστ του κλαρίνου από τους πλέον περιζήτητους, αλλά και δημιουργός πολλών τραγουδιών, με δυνατές συνεργασίες και μεγάλες επιτυχίες.
Μόνο το καλοκαίρι που πέρασε έκανε 90 (!) live εμφανίσεις ανά την Ελλάδα, ενώ συχνές είναι και οι εξορμήσεις του σε κάθε γωνιά της Γης, όπου υπάρχουν Ελληνες.
Από τον Ηλία Μαραβέγια
Γεννημένος στον Καναδά, συγκεκριμένα στο Τορόντο, ο Μάκης (από το «Μιχαήλ» που πέραν του Ατλαντικού έγινε «Μάικ») δεν μπορούσε να κοιμηθεί τα βράδια αν δεν ηχούσε στ’ αυτιά του ο ήχος του κλαρίνου. Σε ηλικία 8 ετών επέστρεψε στα πάτρια εδάφη μαζί με τους γονείς και τα δυο αδέλφια του.
Η οικογένεια εγκαταστάθηκε στο χωριό Κρύα Βρύση, στα Γιαννιτσά, τόπο καταγωγής του πατρός Τσίκου, ο οποίος ήταν επίσης μουσικός. «Τον ακολουθούσα συνέχεια στα lives του, από μικρό παιδί. Τη μια έπαιζα κιθάρα, την άλλη πλήκτρα, βοηθούσα στα μηχανήματα, πάντα κάτι έκανα. Επειδή όμως ο πατέρας μου ήταν και φορτηγατζής, όταν έφευγε ταξίδια, εγώ πήγαινα και σκάλιζα τα μουσικά του όργανα, κυρίως το κλαρίνο. Μέχρι που επέστρεψε κάποια φορά από ένα δρομολόγιο και του είπα πως είχα μάθει μόνος μου να παίζω το τραγούδι “Δεν μπορώ, μανούλα μου”.
Τότε εξέφρασα και την επιθυμία μου να μάθω να παίζω γενικότερα κι εκείνος με συμβούλευσε ν’ ασχοληθώ μόνο με το κλαρίνο, αφήνοντας στην άκρη τα άλλα. Πράγματι, άρχισα να παίζω συστηματικά σε ηλικία 9 χρονών, στα 11 εμφανίστηκα πρώτη φορά μπροστά σε κόσμο μαζί με τον πατέρα μου, ενώ στα 14 με έστειλε μόνο μου σε ένα γαμήλιο γλέντι στη Βέροια όπου δεν μπορούσε να πάει ο ίδιος. Θυμάμαι είχε περάσει σχεδόν μια ώρα μέχρι να σταματήσω να τρέμω, γιατί είχα άγχος. Τα κατάφερα όμως…»
